Ik
maak me grote zorgen over deze wereld. De afgelopen dagen is veel
commotie over een anti-islamfilmpje. De moslims reageren furieus, de
Amerikaanse ambassadeur in Libië is vanwege de beelden al vermoord.
Na de omstreden Mohammed-cartoons waren ook al rellen. Islamitische
gelovigen die tegen Amerika (de christenen?) strijden, omdat ze
verongelijkt zijn. Al die moslims, dat lijken me stuk voor stuk geen
fundamentalisten zoals bij al-Qaida.
Dat
maakt me zorgen. We zeggen vaak dat de islamitische terroristen
fundamentalisten zijn, die niet de hele religie vertegenwoordigen. Er
zijn ook 'gewone moslims'. Maar misschien bestaan gewone moslims
niet, en schuilt in de islam wel degelijk geweld.
Wat
daar gebeurt, is natuurlijk koren op de molen van Geert Wilders. Hij
kan nu zeggen, dat hij altijd gelijk heeft gehad over die moslims.
Een verachtelijke ideologie, waar alleen maar geweld uit komt.
Dat
constateren is één. Maar hoe ga je daar als christen mee om? Jezus
roept ons op om onze vijanden lief te hebben en voor ze te bidden. In
het hele Nieuwe Testament worden christenen opgedragen om vooral goed
te doen tegen mensen die verkeerd doen. Want geen wet heeft iets
tegen het goed doen. En met goed doen stapel je kolen op de hoofden
van je tegenstanders.
Ik
vind dit moeilijk. Want hoe kan ik liefhebben wie
zulk grof geweld gebruikt? Moet ik mij als christen over me heen
laten lopen? En zeggen: ach, valt wel mee, laat ik voor die ander
bidden?
Ik
ben een jonge predikant en worstel hier mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten