Een opmerkelijk ongeluk in Amsterdam. Tramlijn 11 botste op tramlijn 9. De twee cijfers vormen samen het getal 911. Deze notatie is de datumnotatie voor één van 's werelds grootste terroristische aanslagen: 9/11. Alsof de duvel ermee speelt.
Reken maar dat de duivel er mee speelt. Want 9/11 is een afschuwelijke datum. Moslimterroristen die met vliegtuigen het World Trade Centre invliegen, en op die manier duizenden mensen de dood in jagen. En dat allemaal vanwege de ene religie tegen de andere.
Kun je troost vinden in zo'n aanslag? Wat voor hoop zit in de opstand van de oosterse moslims tegen de westerse moslims? Welk verhaal zit achter de aanval op het kapitalistische westen? Niet voor niets werden de twee WTC-torens aangevallen; torens als teken van de financiële macht.
Misschien deze hoop: dat deze tragedie past in het beeld dat Jezus schetst over de eindtijd. Waarin volken het tegen elkaar opnemen. Het oosterse volk neemt het op tegen het westerse volk. Aanslagen en geruchten van aanslagen.
Daarmee minimaliseer ik niet het verdriet dat mensen hebben na de aanslagen. Je zult maar een familielid door deze actie hebben kwijtgeraakt. Zo'n verlies is een groot verlies. Het gat dat is geslagen, wordt waarschijnlijk nooit opgevuld. Hoogstens wat gemaskeerd.
Deze aanslag, vandaag elf jaar geleden, is opnieuw een voetstap. Een forse voetstap, maar wel een duidelijke. Jezus is op Zijn weg terug. De duivel is nog steeds bezig om de mens, het zaad van de vrouw, in de hiel te bijten. Zo'n WTC-aanslag voelt als een toothache in my heel. Maar het is, ondanks de forse aanslag, een achterhoede-gevecht.
Golgotha is geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten