Een mooie ceremonie, Prinsjesdag. Wat mij betreft blijft dit ritueel nog jarenlang van kracht. Maar wat heb ik hierover te zeggen? Daarbij, om Prinsjesdag te wijzigen, schijnt een langdurige en ingewikkelde procedure aan vooraf te gaan. En dat lijkt vooralsnog niet aan de orde.
Ik vind het een mooi symbool, dat onze vorstin de Troonrede voorleest. Zij is dat verplicht, om op deze manier het parlementaire jaar te openen. Maar juist in deze politieke situatie laat zij zien dat zij daadwerkelijk regeert bij de gratie Gods.
Vorige week hebben we een nieuwe Tweede Kamer gekozen, donderdag worden de nieuwe Kamerleden geïnstalleerd en dan begint ook pas de officiële formatie. Een democratische impasse, zogezegd. Desondanks is ons staatshoofd gewoon aan het werk. Een demissionair kabinet of niet, een tussenperiode tussen een oude en nieuwe Tweede Kamer - onze koningin is er gewoon. En ze doet haar werk met overtuiging.
Daar kun je een iets van zien van Gods regering. Ongeacht wat wij doen, welke problemen we hebben of wat voor reglementen wij verzinnen voor het een of ander, Hij blijft wel aan het werk. Dat geeft een enorme rust. Dat ongeacht onze inspanningen de boel wel doorgaat.
Maar dit geeft ons niet het recht om dan maar met de pet naar de situaties te gooien. Want hoewel de koningin gewoon aan het werk is, moeten de parlementariërs na donderdag ook weer aan het werk. De begroting voor volgend jaar moet uitgevoerd gaan worden, de wetten moeten gecontroleerd worden.
Is dat niet paradoxaal? Volgens mij niet. Niets is fijner om vanuit de rust -dat het werk wel doorgaat- aan de slag te gaan. We zijn er toch niet om de hele dag in bed te liggen?
Leve de koningin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten