Het is een gedachte die ik vaker hoor: de drie grote wereldgodsdiensten komen uiteindelijk bij dezelfde God uit. Welke godsdienst je kiest, maakt niet zoveel uit. Het gaat erom dat je in liefde naast elkaar leeft. En dan kom je gezamenlijk bij God uit.
Een hoopvolle gedachte, nietwaar? Want in deze post-moderne tijd, waarin niets zeker is, moeten de scherpe randjes van elke godsdienst ook maar afgeslepen worden. De tijd van polarisatie en duidelijke keuzes is voorbij. Nu is het één pot nat.
Maar ik weet niet of ik in deze gedachte mee ga. Wel zie ik grote overeenkomsten tussen het jodendom en het christendom. Met de hand op Romeinen 9 - 11 geloof ik dat in ieder geval een deel van de joden alsnog gered gaan worden. Omdat die joden Christus als hun Verlosser al hebben aangenomen. Deze joden zijn de stam van de olijf - ongelovige joden zijn hiervan afgehakt en in het vuur geworpen, christenen (wilde olijven) zijn op deze stam ingeënt. Zo blijft God betrokken op Zijn eigen volk.
Bij moslims is dat duidelijk anders. Zij verwachten geen Messias, en geloven ook niet dat deze al is gekomen. Moslims geloven dat zij de hemel zelf kunnen verdienen. Als ze maar aan de vijf islamitische zuilen moeten voldoen. En christenen zijn in islamitische landen hoogstens een tweederangs-burgers. Met de islam heeft het christendom een fundamenteel verschil.
Nee, de islam is niet een variant van het christendom. Kijk eens naar de ellende die is gekomen na de film Innocence of Muslims. Fanatieke moslimfundamentalisten gaan de straat op, vermoorden een ambassadeur en een Pakistaanse minister heeft losgeld uitgeloofd voor de vondst van de filmmaker.
Maranatha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten