Arie Slob is de lijsttrekker van de ChristenUnie. Hij staat bekend om zijn inhoudelijke debatstijl en goede voorbereidingen. Bij Slob gaat het zonder meer om de inhoud. Dat heeft hij laten zien als initiatief-nemer van het zogenoemde Lente-akkoord.
Goed, tot zover alle loftuigingen. Want hoe goed Slob ook is, als lijsttrekker vind ik hem minder geslaagd. Vorige week nog, toen hij aan de tand werd gevoeld door EenVandaag. Net voor het gesprek hoorde Slob over de uitglijder van SGP-leider Kees van der Staaij. Wat Slob van het abortus-verhaal van Van der Staaij vond, wilde de journalist weten.
Een terechte vraag. Want de SGP is een broederpartij, met wie de ChristenUnie een lijstverbinding heeft. Maar Slob wilde niet op de stoel van Van der Staaij zitten, nam geen afstand van welke uitspraak dan ook. Wat Slob zelf vond, kwam niet goed aan het licht. Ondanks het doorvragen van Pieter Jan Hagens.
Evenmin wilde Slob op de stoel van deze en gene zitten, omdat hij daar niet over gaat. Hij wilde ook niet tornen aan de rechten van homo-huwers en het recht op abortus en euthanasie. Eigenlijk wilde Slob niets duidelijk maken, en werd hij gelijk zijn haarkleur.
Een paar weken terug heeft Slob een 'zomerpocket' geschreven. Een uitgelezen kans om kort voor de verkiezingen je inspiratie te verwoorden. Maar inderdaad, zoals JournalistFrits schrijft, nergens weet Slob in dat boekje te overtuigen. Zijn inspiratiebronnen (waarbij de Bijbel de grote afwezige is), zijn nergens maatschappelijke bronnen van inspiratie.
En dat is jammer.
Van mijn kant geen stemadvies of je wel of niet op Arie Slob moet stemmen. Of op de ChristenUnie of SGP of CDA. Het enige advies wat ik geef, is om het christelijke geluid in het parlement te verstevigen. Dat kan net zo goed bij een christen in een seculiere partij.
Maar ik voor mij: lijsttrekker Arie Slob krijgt niet mijn stem. Helaas, jongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten