Vandaag is de nieuwe cd van Bob Dylan verschenen: Tempest. De eerste recensies (zie hier en hier) zijn al geschreven, en zijn louter positief. Ik snap het. Nu luister ik de plaat ook, en het bevalt me bijzonder goed.
Als dominee luister ik natuurlijk ook naar de 'christelijke Dylan'. Niet dat ik nu alles kan analyseren en kan relateren aan de Bijbel. Ik hoor wel een boel dingen, maar de boel moet nog landen. Wel is één zin al blijven hangen, en die komt uit lied 'Pay in blood'.
De zin 'I pay it in blood / but it's not mine'. Die blijft hangen. Betalen met bloed, en niet mijn eigen bloed. Doet mij denken aan Zondag 1 uit de Heidelbergse Catechismus, over de enige troost in leven en sterven. Dat ik het eigendom ben van Jezus, die mij met Zijn bloed uit de macht van de duivel heeft gekocht.
Liefde als een daad pur sang. Dit moet Dittrich Bonhoeffer bedoeld moeten hebben, toen hij schreef: 'Het is een ernstige, fatale vergissing om religie en gevoel met elkaar te verwarren. Religie is een daad. Misschien wel het moelijkste en zeker het heiligste werk dat een mens kan verrichten.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten