dinsdag 11 juni 2013

It’s a cold and it’s a broken hallelujah

De vriend die ik vorige week sprak, liet me dit weekend een lied horen. Hij vertelde dat hij wel wat kon met dat lied. ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. ‘Kijk,’ zei mijn vriend, ‘dit lied verwoordt wat ik bedoel. Cohen heeft het in dit lied over een koude en gebroken halleluja. Dat is wat ik mis in Opwekking, Sela en al die nieuwe gospelmuziek.’
Ik ben hier over gaan nadenken. En ik denk dat ik begrijp wat mijn vriend bedoelt. Volgens mij dit: zeker de religieuze muziek moet doorleefde muziek zijn, de luisteraar moet horen dat de zanger weet waar hij het over heeft. En dat gevoel, dat de artiest zijn halleluja (gebroken, koud of heilig) meent en leeft, dat mist bij “Opwekking”.
Misschien hebben we het wel bij het verkeerde eind. En kennen Matthijn Buwalda, Joop Gankema en Kees Kraayenoord wel degelijk die halleluja-stemming van Leonard Cohen. Maar daar wordt dan te weinig van overgedragen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten