zaterdag 4 augustus 2012

Ex Dutroux, clarissenklooster en het ND

De afgelopen weken is veel te doen omtrent Michelle Martin. Zij is de ex-vrouw van kindermoordenaar Marc Dutroux. Met haar medeweten – sterker, met haar medewerken zijn kinderen uitgehongerd, seksueel misbruikt en ten slotte vermoord.
Wie zoiets als vader of moeder meemaakt, omdat jouw kind een slachtoffer is, wordt nooit meer de oude. Een kind verliezen is misschien wel het ergste wat je als ouder kan overkomen – de details die bekend worden over de doodsoorzaak, maken dat verlies er niet makkelijker op.
Martin is veroordeeld tot dertig jaar cel. Zij heeft nu zo'n zestien vastgezeten. Ruim de helft van haar straf, wat kan leiden tot vrijlating. Zoiets hoeft niet te gebeuren, vervroegde vrijlating of gratie is nog altijd een gunst die je wordt verleent. Wanneer Martin vrijkomt, mag ze niet te dicht bij de nabestaanden komen wonen. Martin is van plan om in een clarissenklooster in Malonne te wonen.
Die nabestaanden zijn daar niet over te spreken. Vrijdag was al een demonstratie tegen haar komst. Ook de komende week staan diverse bijeenkomsten en demonstraties gepland. De vrijlating is nog bij lange na niet in kannen en kruiken – het Belgisch Openbaar Ministerie is tegen de geplande vrijlating in hoger beroep gegaan.
Wim Houtman, redacteur van het Nederlands Dagblad, heeft vandaag een mooi hoofdredactioneel geschreven over Martin. Een mooie, haast poëtische zin: “Je zult maar vader of moeder zijn van een van die meisjes, en tot je dood moeten leven met de tergende gedachte aan je kind, dat maandenlang in een grauwe kelder heeft gezeten, met honger en dorst, steeds verder verzwakt, en ze bleef misschien hopen dat jij haar kwam redden, maar je kwam niet. Dan kun je de daders nog steeds wel wat aandoen.”
Inderdaad, zulke emoties zijn begrijpelijk. Volgens mij ook terecht. Jouw kind en jou als ouder zijn onrecht aangedaan. Je komt aan het leven, en dan ook nog het leven van jonge en onschuldige meisjes. Zoiets doe je niet, zulke dingen komen niet in je op.
Wat Houtman mooi verwoordt, is de tweede kans, de hoop dat de dader een ander mens wordt. Want laten we wel zijn: een gevangenisstraf laat de dader boeten voor zijn onrecht (en terecht dat gerechtigheid plaatsvindt). Maar dit doel is “gebaseerd op de hoop dat daders én slachtoffers willen veranderen, niet in het misdrijf blijven hangen. De dader door beterschap te beloven en te tonen, de slachtoffers door niet tot in het oneindige genoegdoening te blijven eisen. Dat kan bij deze gruwelijke misdrijven toch ook niet? Geen straf geeft de ouders hun kinderen terug.”
Dat laatste klopt. Ongeacht wat je doet, of je nu in een gevangenis zit of in een klooster, de kinderen blijven de afwezige. Terecht noteert Houtman in zijn hoofdredactioneel, dat een klooster misschien wel de beste plek is om als mens te veranderen. Voor Martin wel een goede plek om tot een ander mens te worden. Waar de nonnen weten wat Martin elke dag doet. Een plek waar ook geestelijk toezicht is.
Misschien was een ander klooster beter geweest. Een klooster in Frankrijk bijvoorbeeld. Uit het zicht van deze ouders zonder kinderen. Maar Frankrijk weigerde Martin. Het einde van Houtmans artikel kan ik zeker onderschrijven, hier heeft de journalist een waar woord:
“De clarissen van Malonne zullen ook niet op deze bijzondere gast zitten te wachten. Maar in hun gastvrijheid tonen ze zich volgelingen van Jezus; Hij geeft aan elke zondaar die het wil aannemen, een nieuwe naam, witte kleren, een plek aan tafel. De samenleving mag daders niet afschrijven en buitensluiten, maar moet hun tot hun dood de gelegenheid geven.”
Herinner de moordenaar aan het kruis. Terwijl hij naast Jezus hangt, heeft hij Hem eerst belachelijk gemaakt. Maar in zijn laatste stervensuur vraagt hij of Jezus hem wil gedenken in het paradijs. Jezus nodigt die moordenaar op de drempel van het paradijs uit om binnen te komen.
Dat is de christelijke praktijk: doen wat de wereld niet doet. Iets extra's doen. Vanuit de liefde, die ons in overvloed is gegeven door Hem die de Liefde in eigen persoon is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten