donderdag 4 oktober 2012

Bijlmerramp

Vandaag is het twintig jaar geleden dat de Bijlmerramp zich voltrok. Een vliegtuig van het Israëlische El-Al stortte neer op de Amsterdamse flatwijk. Wat men zich herinnert, zijn de mannen in witte pakken. Plotseling waren ze daar, niemand weet wat ze daar deden en wie ze waren.
Wat moet je als pastor zeggen, als je bij de nabestaanden komt? Welke ware woorden zijn er dan gepast? Ik weet het niet. Misschien moet je gewoon zwijgen. Net als de drie vrienden van Job, die een week lang gewoon naast hem zitten. Niet alles hoeft gezegd te worden.
Meelijden met diegenen die lijden, een arm om hun heen. En voorkomen dat je zegt dat het wel goedkomt. Want dat komt het dus niet. Gewoon er zijn. Dat moet genoeg zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten