Met veel
plezier ga ik maandelijks naar de Fryske Fesper in Leeuwarden. Deels omdat ik
mijn kerkelijke Fries wil verbeteren. Voor een ander deel omdat ik geloof in de
(protestantse) oecumene. Ook ben ik van mening dat it Wurd fan ûs Heit yn’e
taal fan ûs mem geldt: dus ook in het Fries.
Wat mij
afgelopen zondagavond trof, was de hoge opkomst van de ‘gemeenteleden’. Zo’n
vijfendertig mensen, vooral grijze hoofden. Dat vond ik mooi, ik heb er ook wel
eens bijna in mijn eentje gezeten.
Maar wat me
nog het meeste trof, was de dwarsfluitiste. Een muziektrio verzorgde tijdens de
dienst intermezzo’s van Bach. Met Doutsen Dotinga op de dwarsfluit. Doutsen,
een mooie meid. Hoe oud zou ze zijn? Ik weet het niet, ze is jong geen twintig.
Het trof me
dat zo’n jong en mooi meisje haar medewerking verleende aan deze fesper. Dit is
een hoopvol gegeven. Jonge, aantrekkelijke meisjes die meewerken aan een
kerkdienst. God zal niet verdwijnen uit Noord-Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten