Afscheid van het gereformeerde

Wat ik opvallend vind, is dat een aantal culturele mensen uit Nederland een gereformeerde opvoeding kennen. Jan Wolkers, een grefo-jongen die later bekend werd met Turks Fruit. Maarten ’t Hart, die zich net als Wolkers afzet tegen zijn gereformeerde jeugd. Franca Treur idem dito, die ook het gereformeerde leven achter zich liet.

Dan is daar nog Stef Bos, die ook uit het gereformeerde Veenendaal vluchtte, maar zich niet met hand en tand verzette tegen zijn opvoeding.

Je kunt een aantal dingen zeggen over een gereformeerde opvoeding, het (radicale) afscheid daarvan en het artistieke leven. Je kunt zeggen dat het gereformeerde leven misschien te zwaar op een mens ligt. Zo zwaar dat de gemeenteleden afscheid nemen van die zwaarte.

Je zou ook kunnen zeggen dat mensen met een gereformeerde opvoeding een grote liefde hebben voor het woord. Vroeger voor het Woord, nu voor een woord.

Misschien is het ook wel een combinatie: een zwaar leven in een gereformeerde kerk, waar artistieke mensen slecht in passen vanwege de grote structuren, maar die wel een grote invloed hebben op het artistieke leven.