De laatste
dagen hoor ik op de televisie een vervelende reclame. Een jongen zoekt via een
hotel-zoekmachine naar een geschikt hotel. Uiteraard voor z’n tweeën – vriendin
gaat ook mee. Dat is al een ding: de tijd dat je mee mocht met je schoonfamilie
in spe, en dat je dan op de kamer van je aanstaande zwager sliep, ligt ver
achter ons.
Nee, nu ga je
gezamenlijk op vakantie. Met z’n tweetjes. Ongeacht de lengte van de verkering.
Of je nu al drie jaar verkering hebt, of elkaar vanmiddag op de markt hebt
leren kennen, it makes no difference.
Het meest
vervelende vind ik de vraag, gesteld door een willekeurig meisje: “Slapen
jullie niet samen?” De jongen had daar zelf nog niet aan gedacht. Uiteraard
slapen ze samen.
De tijd dat je
met elkaar het bed deelt als je getrouwd bent, is achterhaald. Natuurlijk slaap
je met je partner. En of je je vriend of vriendin al lang kent of juist nog
kort, maakt niet uit. Het gaat om het moment van nu.
Nu ben je
samen, nu geniet je van elkaar. Dus nu moet je het ervan nemen.
Ik mag dan wel
ouderwets zijn, maar ik vind dit dus niet kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten