Ik wil een
lans breken voor het lied ‘Heroïne’ van Doe Maar. Want hoewel in het lied
hartgrondig gevloekt wordt, is juist die vloek wat het lied zo stevig maakt.
‘Heroïne’ is
een protestlied. In het lied wordt niet geprotesteerd tegen
rassendiscriminatie. Ook wordt niet een rechts idee op de hak genomen. ‘Heroïne’
protesteert tegen een verslavend middel, namelijk de heroïne.
Het refrein
van ‘Heroïne’ telt de zin ‘Heroïne is een vloek’, met daarbij de vloek. Toen ik
het lied voor het eerst hoorde, kromp mijn hart ineen. Zo hard vloeken, en nog
zo frequent ook. Ik wist niet dat het kon.
Maar juist de
vloek maakt dat dit lied aan kracht wint. Heroïne is ook een vloek, je moet er
niet aan beginnen. Deze drug vernietigt je hele leven, in de meest brede zin
van het woord. Hoe kun je dat beter illustreren door een keiharde vloek aan het
lied toe te voegen?
Had ik dit
lied ook zo kunnen schrijven? Dat denk ik niet. Ik ben dan ook geen
liedjesschrijver, en ik had een ander medium gezocht.
Desondanks,
juist door de vloek ben ik het inhoudelijk wel eens met het lied ‘Heroïne’. Hulde
dus aan de auteur, Ernst Jansz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten