Messiaanse gemeente

Vandaag ben ik bij een messiaanse gemeente langs geweest. Deze gemeente bevindt zich in Leeuwarden aan dezelfde straat als waar ik woon. Dat lijkt me een goede reden om eens over mijn traditionele kerkmuur heen te kijken.

Ik raakte wel teleurgesteld. Was het dan zo fout wat tijdens de dienst werd geleerd en uitgevoerd? Misschien wel. Maar ik oordeel niet, ik laat mijn oordeel in het midden. En ik laat het oordeel aan degene die er een oordeel over moet hebben.

Laat ik slechts beschrijven wat ik zag.

Ik werd begroet door een man met ‘Sjabbat sjaloom’, een gezegende sabbat. In het Hebreeuws, net als de namen van Jezus (Jesjoea), de HEER (Jehoewah) en de Heer (Adonai). Puur vanwege de verbondenheid van de messiaanse gemeente met het joodse volk. Is dat erg? Nee. Wel vind ik dat na Pinksteren, de Bijbelpersonen en de Bijbel zelf in het Nederlands ook ‘volstaan’.

De messiaanse gemeente zong geen enkele psalm, enkel Opwekking en gezangen uit de messiaanse liedbundel. Is dat erg? Ja, je vermijdt daarmee Gods eigen liederen. En je doet jezelf als messiaanse gemeente tekort. Als je zo hecht aan Joodse woorden, zing dan ook psalmen.

Tijdens een van de liederen werd redelijk lang het Hallejulah Adonai herhaald. Is dat erg? In principe niet, maar het wordt wel eentonig. Het deed me denken aan een cartoon van Dokus.

De voorganger, Charlie Lengkeek, riep de gemeente op te bidden voor het koningshuis. Daar ben ik het met Charlie eens, maar niet om zijn reden. Als reden haalde Charlie de kersttoespraak van de koningin aan. Zij stelde het vertrouwen in Europa; volgens Charlie is Europa het ijzeren en lemen koninkrijk. Dit gaat te ver: de koningin is het staatshoofd en geeft met haar kersttoespraak een ontwikkeling aan die niet te houden is. Globalisering, waar de integratie van Europa onderdeel van is, kun je niet stoppen. En daarmee ook niet tégen zijn. Natuurlijk kun je wel kritische noten kraken bij Europa. Maar dat is de inhoudelijke discussie, die Charlie node mist.

Wat me vooral tegen het zere been was, was Charlies diskwalificatie van de traditionele kerken. Volgens Charlie zijn de ‘gewone kerken’ bijna minderwaardig, omdat ze niet messiaans zijn. De messiaanse beweging vormt volgens Charlie dé schakel tussen Juda (het huidige Israël) en de diaspora (christenen in de verstrooiing). In de kerken is veel misleiding, vermenging met Babylon, zoals met het kerstfeest – een combinatie van het heidendom met het christendom.

Charlie zei onder meer dat we wachten op Gods feesttijden, die de meest diepe vreugde geven, als je ze op de juiste tijd en manier doet. En natuurlijk doet de messiaanse beweging dat. Zoals met de heilige dag, waar in de kerken veel misleiding over is. Charlie en zijn medegelovigen wachten op de grote sabbat, waarop iedereen met God mag rusten, een duizendjarig rijk.

Conclusie: nee, ik geef geen conclusie of mening. In ieder geval niet zo duidelijk waarmee ik mensen kwets. Dat moet niet, mensen kwetsen. Omdat ik geloof dat ook in de messiaanse gemeente gelovige mensen leven, mensen die Christus als Verlosser hebben aangenomen.

Maar ik denk niet dat ik vaker bij deze gemeente zal buurten.

Sorry.