Vorige week
schreef ik over mijn zwervende bestaan. Ik had het onder meer over het liedje
Engjelushe van Stef Bos. Altijd maar onderweg, naar een nieuwe bestemming. Overal
thuis, dus altijd een vreemde. Een verloren bestaan, zou je kunnen zeggen.
Een vergelijkbaar
thema zit in het lied Rumah Saya van Doe Maar. Geschreven door Ernst Jansz, een
Indo. Zelf geboren in Nederland, maar zich niet thuis voelend in het kale land.
Verlangend naar het land van zijn vader. Maar ook daar als een vreemde worden
aangekeken.
Zwevend tussen
het moederland en het vaderland.
Ik zal niet
zeggen dat Rumah Saya 1-op-1 op mij van toepassing is. Maar in literaire zin is
het een mooi thema.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten