Gelovigen
van verschillende religies zitten in het nauw. De heersende
atheïstische maatschappij dwingt orthodoxe volgelingen van hun God
om zich te voegen naar de algemene normen van de huidige wetenschap.
Wie afwijkt van die norm vanwege religieuze waarden, wordt als
achterlijk beschouwd.
Neem
de SGP, die van de maatschappij vrouwen op de lijst moet zetten. De
staatkundig-gereformeerden hebben een afwijkende visie op de vrouw.
Afwijkend van de heersende norm. Volgens Kees van der Staaij en zijn
vrienden, is de man voor de maatschappij en de vrouw voor het
aanrecht.
De
SGP haalt deze visie uit de Bijbel. Je zou kunnen zeggen dat de
Bijbel tijd- en cultuurgebonden is. En dat daarom de teksten die deze
visie onderschrijven, niet meer van toepassing zijn op de Nederlandse
samenleving. Je kunt ook zeggen dat de Bijbel in het geheel
toepasbaar moet zijn op ons huidig leven. Dus ook de 'vrouw-teksten'.
Een
ander voorbeeld is de besnijdenis van jongetjes. Een moslim-echtpaar
in Duitsland is hiervoor op de vingers getikt. Het jochie van vier
werd door een arts besneden, maar kreeg later toch bloedingen.
Volgens de Duitse rechter is de integriteit van het lichaam van een
vierjarige belangrijker dan het recht op godsdienst van de ouders –
die toch een zekere verantwoordelijkheid hebben voor hun kleine
kinderen.
Besnijdenis
aan jongens van acht dagen oud is al helemaal uit den boze. Vanwege
die religieuze overtuigingen. Columnisten, bloggers en opinie-makers
vinden dat kinderen zelf een godsdienst moeten uitkiezen, inclusief
alle rituelen. Dat de God van hun religie juist naar het pasgeboren
of jonge kind komt, en dat bloed gevloeid moet worden of een
onderdompeling door het water moet worden ondergaan, wordt voor het
verhaal achterwege gelaten.
Godsdienst
is een keuze, niet iets wat je overkomt. Je kiest voor de rituelen,
en voor de regels en consequenties die erbij horen. Dit past
bijzonder goed in het idee van de maakbare wereld, waarin ook wordt
gesproken over het aborteren van 'levensarme' baby's en de
euthanasie-handeling voor mensen die klaar zijn met leven.
Gelukkig
staan gelovigen niet helemaal alleen in hun strijd voor 'gelijke
rechten'. Schrijver Kluun, onder meer bekend van Komt een vrouw bij
de dokter, schreef zo'n drie jaar geleden het essay God Is Gek.
Hierin schrijft Kluun over de dictatoriale trekjes van het atheïsme.
Een verrassend steuntje in de rug uit een onverwachte hoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten